بررسی اثرات اسانس گیاه مرو تلخ (salvia mirzayanii) بر یادگیری و حافظه موش سوری در آزمون یادگیری اجتنابی غیر فعال

سابقه و هدف: در طب سنتی گیاهان مختلفی از جمله گیاهان خانواده مریم­ گلی برای درمان فراموشی استفاده می ­شوند. گیاهان این خانواده دارای اثرات گوناگون فارماکولوژیکی از جمله آنتی­اکسیدانی، آنتی­کولین استرازی، ضد میکروبی، ضد التهابی بوده و دارای خاصیت بهبود شناخت و حافظه می­ باشند. گیاه مرو تلخ یکی از گونه­های مریم­گلی است که از گذشته کاربردهای دارویی داشته ‏است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات غلظت‏های مختلف اسانس سرشاخه­ های گیاه مرو تلخ بر حافظه و یادگیری موش سوری در دو مدل فارماکولوژیکی می­ باشد. مواد و روش ­ها: پس از تایید گونه گیاه سرشاخه­ها در سایه خشک شده و به کمک دستگاه کلونجر اسانس­گیری شدند. با استفاده از کروماتوگرافی گازی- طیف سنجی جرمی، ترکیبات اسانس شناسایی گردید. صد و چهل راس موش سوری به­صورت اتفاقی در گروه­های 10 تایی و قفس ­های جداگانه قرار داده شدند و دیازپام (5/0، 1 و 5/1 میلی­­گرم بر کیلوگرم) یا اسانس (48/0، 96/0 و 92/1 میلی ­­گرم بر کیلوگرم) به­صورت تک دوز به حیوان خورانده شد و آزمون یادگیری و حافظه توسط دو مدل step-down latency و shuttle box avoidance انجام شد. نتایج: اسانس مرو تلخ به­ طور معنی ­داری (0/01>p) باعث افزایش تاخیر زمانی در هر دو آزمون یادگیری و حافظه گردید. نتیجه­ گیری: اسانس گیاه مرو تلخ توانست افزایش معنی­داری در حافظه و یادگیری موش­ ها ایجاد کند و شاید بتواند در افزایش حافظه و جلوگیری از بروز آلزایمر در انسان موثر باشد.